پنجشنبه های شهدایی| روایت شهیدی عجین شده با مکتب پیر خمین

به گزارش سایت قطره و به نقل ازخبرگزاری فارس از لارستان، در هر گوشه از این سرزمین که بنگری نام و نشانی را می یابی که جان فدایِ میهن گشته است.

  اگر به دیده دقت بنگریم مثالشان را می توان همچون ستارگانی در کهکشان دانست که راهِ نشان طریق قربت الی الله هستند.

همه این روزهایی که از عمر من و امثال من در گذر است، همه آن دم و بازدمی که زیر این سقف کبود از سینه مان فراز و فرود می آید، مدیون نفس های پاکی است که با دلی به وسعت دریا سینه شان را در برابر آماج دشمن سپر کردند، جان دادند تا نسل های پس از آنان جان سالم به در برند، به راستی که چه رازی در آن سرهای سر به مهر و دلهای شوریده بود که این چنین از همه وجود خود گذشتند و در آن حال چه چیزی از جان شیرینشان عزیزتر آمد که از قید و بند دنیایی رها شدند و سیمرغ گونه فدا گشتند؟! آن گوهرانِ پاکی که معراجی شدند و  سید اهل قلم به خوبی وصفشان کرده است: پندار ما این است که ما مانده­ ایم و شهدا رفته­ اند، اما حقیقت آن است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده­ اند.

حوالی مدرسه ای مزین به نام شهید حوالی پنجشنبه است عصری دل انگیز با هوای بهاری در کوچه خیابان های این شهر قدم می زنم، چشمم به سر در یک مدرسه می خورد مزین به نام شهید مهرداد زینلی بارها نام و یاد نیک این شهید به گوشم خورده بود، شهیدی که در سنگر دفاع از میهن جان سپرد و